da Clown » 23 ago 2011, 17:14
Caesar, cum animadverteret hostes multos iam dies in castris, palude et loci natura munitis, manere neque putaret eorum castra capi posse sine dimicatione periculosa nec locum munitionibus claudi (posse) nisi ab ingenti exercitu, litteras ad Trebonium legatum misit ut legionem, quae cum T. Sextio legato in biturigum finibus hiemabat, celeriter arcesseret atque ita cum tribus legionibus magnis itineribus ad se veniret. Interim ipse iussit remorum equites, e sua civitate in romanorum castra evocatos, praesidio militibus romanis in pabulationibus mitti, ut subitas incursiones hostium sustinerent. Cum id cotidie fieret ac iam consuetudine diligentia minueretur, hostes, remorum equitum stationibus cognitis, in silvestribus locis insidias paraverunt. Nam primum remi a paucis equitibus in silvas eliciuntur, deinde, a peditibus undique circumdati, omnes interficiuntur praeter paucos, qui in castra confugiunt.
Cesare, accorgendosi che ormai i nemici sarebbero rimasti per molti giorni nell'accampamento, essendo state rese praticabili la palude del luogo, non reputasse che il loro accampamento potesse essere preso senza pericolosa battaglia nè che il luogo potesse essere bloccato dalle fortificazioni se non da un numeroso esercito, mandò una lettera al luogotenente Trebonio affinchè chiamasse velocemente una legione, che era nei quartieri d'inverno con il luogotenente T. Festo nei territori dei biturigi, e così venisse presso di lui a marce forzate con tre legioni. Ed intanto egli ordinò che i cavalieri dei Remi chiamati dalla loro città all'accampamento dei Romani, fossero mandati in aiuto ai soldati Romani nei foraggiamenti affinchè sostenessero subito le incursioni nemiche. Mentre accadeva ciò ogni giorno ed essendo già diminuita la diligenza attraverso l'abitudine, i nemici, conoscendo le posizioni dei cavalieri remi, prepararono delle trappole nei luoghi boschivi. Infatti, per primo, i Remi sono attirati da pochi cavalieri verso i boschi, dopo, circondati ovunque dai fanti, sono tutti annientati eccetto pochi, che si rifugiano nell'accampamento.