ANALISI TESTO Versone L'oratore deve saper commuovere CIC.

[hernandez]

chiedo se per favore qualcuno potesse farmi l'analisi del periodo di questa versione:

Est dispar ratio orationis, quae mentes iudicum permovet impellitque, ut aut oderint aut diligant aut invideant aut salvum velint aut metuant aut sperent aut cupiant aut abhorreant aut laetentur aut maereant aut misereantur aut poenire velint aut ad eos motus deducantur, si qui finitimi sunt et propinqui his ac talibus animi permotionibus. Atque illud optandum est oratori, ut aliquam permotionem animorum sua sponte ipsi adferant ad causam iudices ad id, quod utilitas oratoris feret, accommodatam; facilius est enim currentem, ut aiunt, incitare quam commovere languentem; sin id aut non erit aut erit obscurius, sicut medico diligenti, priusquam conetur aegro adhibere medicinam, non solum morbus eius, cui mederi volet, sed etiam consuetudo valentis et natura corporis cognoscenda est, sic equidem cum adgredior in ancipiti causa et gravi ad animos iudicum pertractandos, omni mente in ea cogitatione curaque versor, ut odorer, quam sagacissime possim, quid sentiant, quid existiment, quid exspectent, quid velint, quo deduci oratione facillime posse videantur.

p.s. la versione si chiama "l'oratore deve saper commuovere" a pag. 478 n. 401 del libro "dalla sintassi al testo".

[hernandez]

l'analisi mi serve per domani; è urgente, se possibile aiutatemi.

[didaskalos]

La traduzione della versione la trovi qui:
/versione-cicerone/loratore-deve-saper-commuovere.html


Est dispar ratio orationis, // quae mentes iudicum permovet impellitque,// ut aut oderint aut diligant aut invideant aut salvum velint aut metuant aut sperent aut cupiant aut abhorreant aut laetentur aut maereant aut misereantur aut poenire velint aut ad eos motus deducantur, // si qui finitimi sunt et propinqui his ac talibus animi permotionibus. Atque illud optandum est (perifrast. passiva personale/ sogg. "illud") oratori, // ut aliquam permotionem animorum sua sponte ipsi adferant ad causam iudices ad id, //quod utilitas oratoris feret, // accommodatam; facilius est enim currentem (participio sostantivato), // ut aiunt, // incitare quam commovere languentem (participio sostantivato); sin id aut non erit aut erit obscurius,// sicut medico diligenti, // priusquam conetur aegro adhibere medicinam, non solum morbus eius, // cui mederi volet, // sed etiam consuetudo valentis et natura corporis cognoscenda est, sic equidem// cum adgredior in ancipiti causa et gravi ad animos iudicum pertractandos (finale implicita col gerundivo) , // omni mente in ea cogitatione curaque versor, // ut odorer, // quam sagacissime possim, // quid sentiant, quid existiment, quid exspectent, quid velint, quo // deduci oratione facillime posse //videantur.

principali
relative
completive volitive
condizionali
incidentali
temporali
finali
limitative
interrogative indirette
infinitive

ciao hernandez

[hernandez]

grazie mille