οὔτ' ἄνδρ' |
οὔτε γυ | ναῖ
κα• || σέ |
βας μ' ἔχει |
εἰσορό |
ωντα.
Δήλῳ |
δή ποτε |
τοῖον ᾿Α |
πόλλω |
νος παρὰ |
βω μῷ
φοίνικος |
νέον |
ἔρνος ἀ |
νερχόμε |
νον ἐνό |
ησα•
ἦλθον |
γὰρ καὶ |
κεῖσε, πο |
λὺς δέ μοι |
ἕσπετο |
λαός,
τὴν ὁδόν | ,
ᾗ δὴ |
μέλλεν ἐ |
μοὶ κακὰ |
κήδε' ἔ |
σεσθαι•
ὣς δ' αὔ |
τως καὶ |
κεῖνο ἰ |
δὼν ἐτε |
θήπεα |
θυμῷ,
δήν, ἐπεὶ |
οὔ πω |
τοῖον ἀ |
νήλυθεν |
ἐκ δόρυ |
γαίης,
ὡς σέ, γύ |
ναι, ἄγα |
μαί τε τέ |
θηπά τε, |
δείδια |
δ' αἰνῶς
γούνων ἅψασθαι• χαλεπὸν δέ με πένθος ἱκάνει.
χθιζὸς ἐεικοστῷ φύγον ἤματι οἴνοπα πόντον•
τόφρα δέ μ' αἰεὶ κῦμα φόρει κραιπναί τε θύελλαι
νήσου ἀπ' ᾿Ωγυγίης• νῦν δ' ἐνθάδε κάββαλε δαίμων,
ὄφρα τί που καὶ τῇδε πάθω κακόν• οὐ γὰρ ὀΐω
παύσεσθ', ἀλλ' ἔτι πολλὰ θεοὶ τελέουσι πάροιθεν.
ἀλλά, ἄνασσ', ἐλέαιρε• σὲ γὰρ κακὰ πολλὰ μογήσας
ἐς πρώτην ἱκόμην, τῶν δ' ἄλλων οὔ τινα οἶδα
ἀνθρώπων, οἳ τήνδε πόλιν καὶ γαῖαν ἔχουσιν.
ἄστυ δέ μοι δεῖξον, δὸς δὲ ῥάκος ἀμφιβαλέσθαι,
εἴ τί που εἴλυμα σπείρων ἔχες ἐνθάδ' ἰοῦσα.
σοὶ δὲ θεοὶ τόσα δοῖεν, ὅσα φρεσὶ σῇσι μενοινᾷς,
ἄνδρα τε καὶ οἶκον, καὶ ὁμοφροσύνην ὀπάσειαν
ἐσθλήν• οὐ μὲν γὰρ τοῦ γε κρεῖσσον καὶ ἄρειον,
ἢ ὅθ' ὁμοφρονέοντε νοήμασιν οἶκον ἔχητον
ἀνὴρ ἠδὲ γυνή• πόλλ' ἄλγεα δυσμενέεσσι,
ciao reair ...prova a continuare...mi ci vuole troppo tempo
gli accenti cadono sulle sillabe
in grande e in grassetto