Saepe enim audivi poetam bonum neminem - id quod a Democrito et Platone in scriptis relictum esse dicunt - sine inflammatione animorum exsistere posse et sine quodam adflatu quasi FURORIS
Quaro nolite existimare meipsum qui non licronm veleres casus fietosque Iuetus velim imitari atque adumbrare dicendo neque aetor sim alienae personae sed auetor meae quum mibi M Aquilius in civitale retinendus esset quae in illa caussa peroranda fecerim sine magno dolore ferisse Quem enim ego consulem fuisse imperato rem ornatum a senatu ovantem in Capilolium a scendisse meminissem hunc quum afflietum de bilitatum moerentem in summum diserimen ad duetum viderem non prius sum conatus miseri cordiam aliis commovere quam misericordia sum ipse captus Sensi equidem tum magno opere moveri iudices quum exeilavi moestum ac sordi datum senem et quum ista feci quae tu Crasse laudas non arte de qua quid loquar nescio sed motu magno animi ac dolore ut discinderem tu nicam ut cicatrices ostenderem
la traduzione la trovi sul nostro sito cliccando
/versione-cicerone/in-dicendo-irasci-dolere-flere.html