Τοιοοτος ουν μοι ό συγγραφέας ίστω, άφοβος, αδέκαστος, ελεύθερος, παρρησίας καί αληθείας φίλος, ως ό κωμικός φησι, τα σοκα σοκα, την σκαφην δε σκαφην όνομασων, ου μισεί ουδέ φιλία τι νεμων ουδέ φειδομενος η ελεών η αΐσχυνομενος η δυσωπούμενος, ϊσος δικαστής, έθνους απασιν άχρι τοο μη θατερφ άπονείμαι πλειον τοο δέοντος, ξένος εν τοις 8ι8λίοΐ€ καί δπτολίίΐ. αύτονοι^. άβασίλευτο^. ου τί τωδε π τώδε δο?ει λονιίουενο<:. άλλα τίπεπρακται λέγων. Ό δ' ουν Θουκυδίδης ευ μαλα τοοτ' «νομοθέτησε καί διεκρινεν άρετήν καί κακίαν συγγραφικήν, ορών μάλιστα θαυμαζομενον τον Ήροδοτον, άχρι του καί Μοοσας κληθήναι αύτοο τα βιβλία κτήμα γαρ φησι μάλλον ες άει συγγραφειν ηπερ ες το παρόν αγώνισμα, καί μη το μυθώδες άσπαζεσθαι, άλλα την άλήθειαν των γεγενημενων άπολείπειν τοις ύστερον. Καί επάγει το χρήσιμον καί δ τέλος α" ν τις ευ φρονών ύποθοιτο ιστορίας, ως ει ποτέ και αύθις τα όμοια καταλαβοι, έχοιεν, φησι, προς τα προγεγραμμενα αποβλέποντες ευ χρήσθαι τοις εν ποσι.
Questa traduzione è visibile ai soli utenti registrati registrati per vederla