Ο μεν Φιλιππου και Ολυμπιαδος Αλεξανδρος ευ Βαβυλωνι τον βιον καταστρεψας, υεκρος εκειτο , ο του Διος ειναι λεγων . Και στρασιαζοντων περι της βασιλειας των περι αυτον, ταφης αμοιρος ην , ης μεταλαγχαυουσι και οι σφοδρα πενετης , της φυσεως της κοινης απαιτουσης τον μηκετι ζωντα κατακρυψαι .Αλλ'ουτος γε τριακοντα ημερας κατελελειπτο ακηδης , εως Αριστανδρος ο Τελμησσευς , θεοληπτος γευομενος η εκ τινος αλλης συντυχιας κατασχετεις ,ηλτεν ες μεσους τους Μακεδονας και προς αυτους εφη παντων των εξ αιωνος βασιλεων ευδαιμονεστατον Αλεξανδρον γεγονεναι , και ζωντα και αποθανοντα : λεγειν γαρ τους θεους προς αυτον οτι αρα η υποδεξαμενη γῆ το σωμα , εν ω προτερον ωκεσεν η εκεινου ψυχη, πανευδαιμων τε εσται και απορτθητος δι ' αιωνος . Ταυτα μαθοντες πολλην εσεφεροντο φιλονεικιαν , εκαστος ες την ιδιαν αυτου βασιλειαν το αγωγιμον τουτο αγειν επιθυμων , ινα κειμηλιον εχῃ βασιλειας ασφαλους και ακλινους ομηρον. Πτολεμαιος δε , ει τι χρη πιστευειν , το σωμα εξεκλεψε , και μετα σπουδης ες τηυ Αλεξανδρου πολιν την κατ ' Αιγυπτον εκομισε. questa è la versione intera tante tante grazie