Οικέτης τήν ιδίαν έργασίαν παραλείπει- βούλεται γάρ τήν ρητορικήν μανθάνειν. Γίγνεται μαθητής Γοργίου και έν όλίγαις ήμέραις οϋ φαύλην εμπειρίαν τῆς τέχνης περιποιεῖται και οϊκαδε κατέρχεται. Έν δε τῇ οικίᾳ ό δεσπότης και ή δέσποινα μέλλουσι έσθίειν όρνιθα και ό δεσπότης κελεύει τῷ οίκέτῃ διανέμειν τήν όρνιθα τοῖς συμπόταις. Ό δέ οίκέτης βοΰλεται τῷ μεν δεσπότῃ τήν κεφαλήν προσνέμειν. ὂτι – λέγει – «κεφαλή εἶ τῆς οικίας», τῇ δέ δεσποίνῃ τάς κνήμας. ὂτι «ὂλην τήν ήμέραν διατρέχεις», τό δε λοιπόν τοῖς οίκέταις ότι «άει πονοῦμεν εις τήν τῆς γῆς έργασίαν». Ό δέ δεσπότης οργίζεται και άφαρπάζει τήν όρνιθα και μαχαίρᾳ τήν τε κεφαλήν και τάς κνήμας και άποτέμνει παρέχει τῷ οίκέτῃ και λέγει ὂτι άναγκάίαι έσονται εις τό έκφεύγειν τάς τοῦ δεσπότου πληγάς Τό δε λοιπόν εις δύο μοίρας διατέμνει και τήν μέν ημίσειαν τῇ δεσποίνῃ παρέχει, τήν δέ ετέραν αύτός έσθίει.
Ho tradotto personalmente la tua versione ed ora la traduzione la trovi sul nostro sito cliccando
/versione-greco/lastuzia-punita-di-un-servo-sofista.html