Analisi versione bellum iugurthinum sallustio

[retni]

Grandissimo Prof., posso chiederle una mano?Avrei bisogno di un'analisi logica della versione sottostante tratta dal Bellum Iugurthinum, capitolo VII, di Sallustio.
Sempre se può, avrei bisogno anche di possibili segnalazioni di eventuali costrutti e/o di eccezioni presenti nel testo.

His difficultatibus circumventus ubi videt neque per vim neque insidiis opprimi posse hominem tam acceptum popularibus, quod erat Iugurtha manu promptus et appetens gloriae militaris, statuit eum obiectare periculis et eo modo fortunam temptare.
Igitur bello Numantino Micipsa, cum equitum atque peditum auxilia populo Romano mitteret, sperans vel ostentando virtutem vel hostium saevitia facile eum occasurum, Iugurtham praefecit Numidis quos in Hispaniam mittebat. Sed ea res longe aliter ac ratus erat evenit. Nam Iugurtha, qui erat impigro atque alacri ingenio, ubi naturam Publii Scipionis, qui tum Romanis imperator erat, et morem hostium cognovit, multo labore multaque cura, praeterea modestissime parendo et saepe obviam eundo periculis, in tantam claritudinem brevi pervenit, ut nostris vehementer carus, Numantinis maxumo terrori esset. Ac sane, quod difficillimum est, ut proelio strenuus, ita erat et bonus consilio. Igitur imperator omnes fere res asperas per Iugurtham agere, in amicitia eum habere, magis magisque eum in dies amplecti, ita ut eius neque consilium neque inceptum ullum frustra esset. Huc accedebat munificentia animi et ingenii sollertia, quibus rebus multos ex Romanis sibi familiari amicitia coniunxerat.

Grazie per l'attenzione
Cordiali Saluti :D

(Bell Bell! )

[didaskalos]

His difficultatibus ( causa efficiente)circumventus /// ubi videt /// neque per vim neque insidiis opprimi posse hominem tam acceptum popularibus, /// quod erat Iugurtha manu promptus et appetens gloriae militaris, /// statuit eum obiectare periculis et eo modo fortunam temptare.

participio congiunto perfetto da circumvenio rif. al sogg. sottinteso
temporale
infinitiva
causale
principale
infiniti dip. da « statuit »

Igitur bello Numantino ( compl. tempo )Micipsa, /// cum equitum atque peditum auxilia populo Romano mitteret, /// sperans vel ostentando (abl. gerundio ) virtutem vel hostium saevitia facile eum occasurum (esse), /// Iugurtham praefecit Numidis /// quos in Hispaniam mittebat. Sed ea res longe aliter /// ac ratus erat /// evenit. Nam Iugurtha, /// qui erat impigro atque alacri ingenio ( ablat. di qualità), /// ubi naturam Publii Scipionis, /// qui tum Romanis imperator erat, /// et morem hostium cognovit, /// multo labore multaque cura, praeterea modestissime parendo (abl. gerundio) et saepe obviam eundo (abl. gerundio) periculis, in tantam claritudinem brevi pervenit, /// ut nostris vehementer carus, Numantinis maxumo terrori ( doppio dativo) esset.

cum narrativo
participio cong. presente rif. a «Micipsa»
infinitiva
principali
relative
comparativa
temporale
consecutiva

Ac sane, /// quod difficillimum est, /// ut proelio (abl. limitazione) strenuus, ita erat et bonus consilio (abl. limitazione). Igitur imperator omnes fere res asperas per Iugurtham agere, /// in amicitia eum habere, /// magis magisque eum in dies amplecti, ita /// ut eius neque consilium neque inceptum ullum frustra esset. Huc accedebat munificentia animi et ingenii sollertia, /// quibus rebus multos ex Romanis sibi familiari amicitia coniunxerat.

relative
correlative
principali
principali con l'infinito storico
consecutiva

ciao retni

[retni]

Grandisssssssssssssssssssssimo!
Grazie infinite
Saluti