da squalo68 » 16 dic 2010, 14:34
Versione dal libro libenter
Omnes,somno experrecti,relictis domibus,per urbem discurruntpavidi anxiique:alius alium sciscitatur,eum qui nmuntium tulerat requirunt,de clade loquuntur atque queruntur.Non pueros domi tenet imprudentia,non senes debilitas,non milieres imbecillitas.Omnis aetatis cives tantum malum experti sunt.In foro deinde conveniunt atque ibi fortunam publicam questibus perpetiuntur.Alii fratres aut filios aut parentesin pugna occisos deflent;alii cognatos,alii amicos,ipsis cognatis cariores;sic omnes privatis casibus querelam publicam miscent;arbitrantur se cum ipsa patria perituros esse,sibi ante oculos famem hostemque victorem proponentes.
Tutti, destati dal sonno, abbandonate le case, corrono qua e là attraverso la città impauriti e preoccupati: si interrogano l'un l'altro, cercano colui che aveva riportato la notizia, parlano della disfatta e si lamentano. Nè l'inesperienza tiene in casa i ragazzi, nè l'infermità i vecchi, e neppure la debolezza le donne. I cittadini di ogni età sperimentarono una così grande sciagura. Si radunano poi nella piazza e lì subiscono con lamenti la sorte dello stato. Alcuni piangono fratelli o figli o genitori uccisi in battaglia; altri dei parenti, altri degli amici, più cari dei parenti stesssi; così tutti mescolano alle tragedie private il lamento pubblico; ritengono che moriranno con la patria stessa, immaginandosi davanti agli occhi la fame e il nemico vincitore.
Spero sia utile!