Parla la virtù Senofonte

Εγω δε συνειμι μεν θεοις, συνειμι δε ανθρωποις τοις αγαθοις· εργον δε καλον ουτε θειον ουτ' ανθρωπινον χωρις εμου ουποτε εγενετο. Τιμωμαι δε μαλιστα παντων και παρα θεοις και παρ' ανθρωποις, αγαπητη μεν συνεργος ουσα τεχνιταις, πιστη δε φυλαξ οικων δεσποταις, ευμενης δε παραστατις οικεταις, αγαθη δε συλληπτρια των εν ειρηνη πονων, βεβαια δε των εν πολεμω συμμαχος εργων, αριστη δη φιλιας κοινωνος. Εστι δε τοις μεν εμοις φιλοις ηδεια μεν και απραγμων σιτων και ποτων απολαυσις· και οι μεν νεοι τοις των πρεσβυτερων επαινοις χαιρουσιν, οι δε γεραιτεροι ταις των νεων τιμαις αγαλλονται, και ηδεως μεν των παλαιων πραξεων μιμνησκουσιν. Οταν δε ελθη το του βιου τελος, ου μετα ληθης ατιμοι εισιν, αλλα μετα μνημης τον αει χρονον υμνουμενοι θαλλουσιν.