Un inganno del banchiere siracusano Pizio a Gaio Canio

Messaggioda Kadghar » 13 mag 2011, 13:03

Gaius Canius, eques Romanus, cum se syracusas contulisset, dictibat se velle hortulos aliquos emere, quo invitare amicos et ubi se oblectare posset. Tum Pythius, qui argentariam faciebat: "Venales hortulos - inquit - non habeo, sed tibi licet, Cani, si vis, meis hortulis uti ut tuis". Et simul ad cenam hominem in hortos invitavit in postrum die. Mox piscatores ad se convocavit et ab iis petivit, ut ante suos hortulos posttridie piscarentur, dixitque quid vellet eos facere.Ad cenam, temposi, venit Canius, convivium a Pythio apparatum erat; ante oculos erat cymbarum multitudo, piscatores quod ceperant afferebant et ante pedes Pythi pisces abiciebantur. Tum Canius: "Quaeso - inquit - quid est hoc, Pythi?" Et ille: "Quid mirum est? - inquit - hoc loco est ingens copia piscium, hic piscatores aquationem faciunt, neque hac villa carere possunt". Canius, cupiditate incensus, contendit a Pythio ut villa sibi venderet. Ille primo gravatus est, sed tandem Canius rem impetravit et hortulos emit tanti, quanti Pythius voluit. Postridie Canius invitat amicos suos,venit ipse mature: scalmum nullum videt. Quaerit ex vicino, num feriae piscatorum essent, "Nullae feriae, quod sciam - inquit ille - sed hic piscari nemo solet; itaque heri mirabar". Stomachatur Canius atque suae stultitiae eum paenitere coepit.

Versione di Latino da Limpida Vox di Alberta Mariotti e Maria Rosaria Maisano.
PAG: 87
N: 31

Inizio: Gaius Canius, eques Romanus [...}
Fine: [...] Stomachatur Canius atque suae stultitiae eum paenitere coepit.

(da Cicerone)

Kadghar

nuovo iscritto
nuovo iscritto
 
Risposte:

Messaggioda giada » 13 mag 2011, 13:17

ricavala da questo passo originale

C. Canius, eques Romanus, nec infacetus et satis litteratus, cum se Syracusas otiandi, ut ipse dicere solebat, non negotiandi causa contulisset, dictitabat se hortulos aliquos emere velle, quo invitare amicos et ubi se oblectare sine interpellatoribus posset. Quod cum percrebuisset, Pythius ei quidam, qui argentariam faceret Syracusis, venales quidem se hortos non habere, sed licere uti Canio, si vellet, ut suis, et simul ad cenam hominem in hortos invitavit in posterum diem. Cum ille promisisset, tum Pythius, qui esset ut argentarius apud omnes ordines gratiosus, piscatores ad se convocavit et ab iis petivit, ut ante suos hortulos postridie piscarentur, dixitque quid eos facere vellet. Ad cenam tempori venit Canius; opipare a Pythio adparatum convivium, cumbarum ante oculos multitudo, pro se quisque, quod ceperat, adferebat; ante pedes Pythii pisces abiciebantur. Tum Canius "quaeso", inquit, "quid est hoc, Pythi? tantumne piscium? tantumne cumbarum?" Et ille: "Quid mirum?" inquit, "hoc loco est Syracusis quidquid est piscium, hic aquatio, hac villa isti carere non possunt." Incensus Canius cupiditate contendit a Pythio, ut venderet. Gravate ille primo. Quid multa? impetrat. Emit homo cupidus et locuples tanti, quanti Pythius voluit, et emit instructos. Nomina facit, negotium conficit. Invitat Canius postridie familiares suos, venit ipse mature, scalmum nullum videt. Quaerit ex proximo vicino, num feriae quaedam piscatorum essent, quod eos nullos videret. "Nullae, quod sciam," ille, "sed hic piscari nulli solent. Itaque heri mirabar quid accidisset."



Gaio Genio, cavaliere romano, uomo non privo di spirito e abbastanza colto, essendosi recato a Siracusa per trascorrervi un periodo di vacanza, come lui stesso era solito dire, e non per e oncludere af fari, andava dicendo di voler comprare una villetta dove potesse invitare gli amici e divertirsi senza essere disturbato da importuni. Essendosi diffusa la notizia, un certo Pizio, banchiere a Siracusa, gli disse che non aveva ville da vendere, ma che Canio poteva servirsi della sua, se voleva, come se gli appartenesse, e contemporaneamente lo invitò a cena in villa per il giorno dopo. Avendogli Canio promesso di venire, Pizio che, in qualità di banchiere, godeva credito presso tutte le categorie di persone, chiamò a sé dei pescatori, chiese loro di pescare il giorno dopo di fronte alla sua villa, e disse quanto desiderava che essi facessero. Canio venne puntualmente per la cena; il banchetto era stato imbandito puntualmente da Pizio, davanti agli occhi si presentava una moltitudine di barche e ogni pescatore portava, a turno, ciò che aveva preso; i pesci venivano gettati ai piedi di Pizio. Allora Canio: "Di grazia" disse E quello, disse "Tutti i pesci di Siracusa stanno qui, qui vengono a rifornirsi d'acqua, non possono fare a meno di questa villa". Canio, preso dal desiderio, chiese insistentemente a Pizio che gli vendesse la villa. Sulle prime quello faceva il difficile. Che motivo c'è di dilungarsi? Ottiene il suo scopo: quell'uomo bramoso e ricco compra la villa al prezzo richiesto da Pizio e la compra con tutto l'arredamento, registra la vendita e l'affare è concluso. Canio invita il giorno dopo i suoi amici; arriva per tempo, ma non vede neanche una barca. Chiese al vicino più prossimo se ci fossero festività dei pescatori, dato che non ne vedeva nessuno. "A quanto ne so io, no" risponde quello "ma qui, di solito, non viene a pescare nessuno; perciò ieri mi stupivo di quanto fosse accaduto".
_________________

giada

Site Admin
Site Admin
 

Torna a LATINO e GRECO

Copyright © 2007-2025 SkuolaSprint.it di Anna Maria Di Leo P.I.11973461004 | Tutti i diritti riservati - Vietata ogni riproduzione, anche parziale
web-site powered by many open source software and original software by Jan Janikowski 2010-2025 ©.
All trademarks, components, sourcecode and copyrights are owned by their respective owners.

release check: 2024-12-20 23:29:22 - flow version _RPTC_G1.3

Per visualizzare il contenuto richiesto
guarda un breve annuncio pubblicitario.