Anno quarto decimo
posteaquam in Italiam Hannibal venerat, // Scipio, //
qui multa bene in Hispania egerat, // consul
est factus et in Africam
missus. Cui [=
nesso relativo] viro
divinum quiddam inesse //
existimabatur, // adeo
ut putaretur //
etiam cum numinibus habere sermonem. Is in Africa contra Hannonem, ducem Afrorum,
pugnat; exercitum eius
interficit. Secundo proelio castra
capit cum quattuor milibus et quingentis militibus, //
XI milibus occisis. Syphacem, Numidiae regem, //
qui se Afris coniunxerat, //
capit et castra eius
invadit. Syphas cum nobilissimis Numidis et infinitis spoliis Romam a Scipione
mittitur.
Qua re audita // omnis fere Italia Hannibalem
deserit. Ipse a Carthaginiensibus
redire in Africam
iubetur, //
quam Scipio vastabat. Ita anno septimo decimo ab Hannibale Italia
liberata est. Legati Carthaginiensium pacem a Scipione
petiverunt; ab eo ad senatum Romam
missi sunt. Senatus ex arbitrio Scipionis //
pacem //
iussit //
cum Carthaginiensibus fieri.
principalitemporalirelativeinfinitiveconsecutiveablativi assoluti