da Massimi » 2 gen 2012, 16:32
Έγὼ δὲ πολλούς μεν οιδα δια τον πολεμον μεγαλεν ευδαιμονιαν κτεσαμενους, πολλυς δε της υπαρχουσης αποστερηθεντας δια την ειρηνην. Ουδευ γαρ των τοιουτων εστιν αποτομως ουτε κακον ουτʹαγαθον, αλλʹως αν χρησηται τις τοις πραγμασιν και τοις καιροις, ουτως αναγκη και το τελος εκβαινειν εξ αυτων. Κρη δε τους μεν ευ πραττοντας της ειρηνης ε πιθυμειν· εν ταυτη γαρ τη καταστασει πλειστον αν τις χρονον τα παρονταν δαιφυλαξειν τους δε δυστυχουντας τω πολεμω προσεχειν τον νουν· εξ γαρ της ταραχης και της καιν ουργιας θαττον αν μεταβολης τυχοιεν. Ων ημεις δεδοικα μη ταναντια πραττοντες φανομεν· οτε μεν γαρ εξεν ημιν τρυφαν, πλειους τους πολεμους εποιουμεθα του δεοντος, επειδη δʹεις ημιν τρυφαν, πλειους τους πολεμους εποιουμεθα του δεοντος, επειδη δ'εις αναγκεν κατεσθαμεν ωστε κινδυνευειν, ισυχιας επιθυμουμεν και περι α σφαλειας βουλευμεθα. Καιτοι χρη τους βουλεμενους ελευθερους ειναι τας μεν εκ των επιταγματων συνθηκας φευγειν ως εγγυς δουλειας ουσας, ποιεισθαι δε τας διαλλαγας οταν η περιγενωνται των εχθρων η την δυναμιν την αυτων ειξισωσωσιν τη των πολεμιων.