da jessy.7 » 7 gen 2012, 20:37
Sic ab Epicuro sapiens semper beatus inducitur (è rappresentato): finitas (limitate) habet cupidi-tates, neglegit mortem, de diis immortalibus sine ullo metu vera sentii, non dubitai (non esita), si ita melius sit, migrare de vita. His rebus instructus semper est in voluptate. Nani etpraeterita grate meminit et praesentibus ita potitur, ut animadvertat, quanta sint ea quamque iucunda, ncque pen-det exfuturis, sed exspectat illa, fruitur praesentibus ab iisque vitiis, quae paulo ante collegi (ho elencato), abest plurimum et, cum stultorum vitam cum sua comparai, magna afficitur voluptate. Dolores autem si qui incurrunt, numquam vini lantani habent, ut non plus habeat sapiens quod
(motivo di) gaudeat, quam quod angatur.
Optime vero Epicurus, quod exiguam dixit fortunam intervenire sapienti maximasque ab eo et gravissimas res consilio ipsius et ratione administrari neque maiorem voluptatem ex infinito tempore aetatis percipi posse, quam ex hoc percipiatur, quod videamus esse finitum. In dialectica autem vestra nullam existimavit esse nec ad melius vivendum nec ad commodius disserendum viam. In physicis plurimum posuit. ea scientia et verborum vis et natura orationis et consequentium repugnantiumve ratio potest perspici. omnium autem rerum natura cognita levamur superstitione, liberamur mortis metu, non conturbamur ignoratione rerum, e qua ipsa horribiles existunt saepe formidines. denique etiam morati melius erimus, cum didicerimus quid natura desideret. tum vero, si stabilem scientiam rerum tenebimus, servata illa, quae quasi delapsa de caelo est ad cognitionem omnium, regula, ad quam omnia iudicia rerum dirigentur, numquam ullius oratione victi sententia desistemus. [64] Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; qui si omnes veri erunt, ut Epicuri ratio docet, tum denique poterit aliquid cognosci et percipi. quos qui tollunt et nihil posse percipi dicunt, ii remotis sensibus ne id ipsum quidem expedire possunt, quod disserunt. praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. sic e physicis et fortitudo sumitur contra mortis timorem et constantia contra metum religionis et sedatio animi omnium rerum occultarum ignoratione sublata et moderatio natura cupiditatum generibusque earum explicatis, et, ut modo docui, cognitionis regula et iudicio ab eadem illa constituto veri a falso distinctio traditur
Ritratto del sapiente secondo Epicuro
Così il sapiente è rappresentato da Epicuro sempre felice: ha desideri limitati, ignora la morte, conosce senza alcun timore la verità sugli dèi immortali, non esita, quando sia meglio, ad abbandonare la vita. Provvisto di queste certezze (lett. fornito di queste cose), è sempre in uno stato d'animo sereno. Ricorda infatti con piacere le esperienze passate e domina quelle presenti, così da accorgersi di quanto siano numerose e piacevoli, né si preoccupa di quelle future, ma le attende, gioisce di quelle presenti e si tiene lontanissimo da quei vizi che ho appena elencato e, quando paragona la vita degli sciocchi con la propria, si rallegra assai. E se sopravvengono dei dolori, non hanno mai un impatto così grande per cui il sapiente non abbia motivo di gioire piuttosto che di affliggersi.