Athenis iam ab illo primo rege cecrope, ut aiunt, permansit, hoc ius terra humandi : quam cum proximi iniecerant, obductaque terra erat, frugibus obserebatur, ut sinus et gremium quasi matris mortuo tribueretur; solum autem frugibus expiatum ut uiuis redderetur. Sequebantur epulae, quas inibant propinqui coronati; apud quas de mortui laude, cum quid ueri erat praedicatum; nam mentiri nefas habebatur. Ac iusta confecta erant. Postea quam, ut scribit Phalereus, sumptuosa fleri funera et lamentabilia coepissent, Solonis lege sublata sunt. Quam legem eisdem prope uerbis nostri decemuiri in decimam tabulam coniecerunt; nam de tribus riciniis, et pleraque illa Solonis sunt; de lamentis uero expressa uerbis sunt : « Mulieres genas ne radunto; neue lessum, funeris ergo, habento. » De sepulcris autem nihil est apud Solonem amplius quam : « ne quis ea deleat, neue alienum inferat; » poenaque est, « si quis bustum (nam id puto appellari tumbon) aut monumentum, inquit, aut columnam uiolarit, deiecerit, fregerit. » Sed post aliquanto, propter has amplitudines sepulcrorum, quas in Ceramico uidemus, lege sanctum est « ne quis sepulcrum faceret operosius quam quod decem homines effecerint triduo » Neque id opere tectorio exornari nec hermas hos quos vocant licebat inponi nec de mortui laude nisi in publieis sepulturis nec ab alio nisi qui publice ad eam rem constitutus esset dici licebat. Sublata etiam erat celebritas virorum ac mulierum quo lamentatio minueretur; auget enim luctum concursus hominum.
INella consuetudine degli Ateniesi,da quel suo primo re re Cecrope, rimase questa norma di seppellire nella terra; ed una volta che i parenti avevano adempiuto questa disposizione e la terra era stata gettata sul cadavere, veniva seminata a grano, quasi per dare al morto il seno ed il grembo della madre, e perché il suolo purificato dalle messi venisse restituito ai vivi. Seguiva un banchetto, cui i parenti intervenivano col capo incoronato, e presso di essi si esaltavano, se ve n'erano - infatti era ritenuto empio il mentire -, i meriti del morto, [e] le cerimonie erano finite. In seguito, come scrive Demetrio Falereo, quando i funerali incominciarono a diventare dispendiosi e pieni di lamentazioni, furono soppressi dalla legge di Solone; la quale dai nostri decemviri fu inserita nella decima tavola quasi con le stesse parole. Infatti quanto riguarda le tre pezze e la maggior parte di quelle disposizioni sono di Solone; circa le lamentazioni esse sono espresse con le sue stesse parole: " Le donne non si graffino le guance né intonino la nenia per il funerale". Sui sepolcri poi in Solone non si dice nulla di più che: " nessuno rechi loro danno né vi seppellisca un estraneo ", e vi è una punizione " se qualcuno avrà violato, danneggiato, rotto un tumulo - infatti credo che questo sia il significato di tu'mbon- ". Ma qualche tempo dopo, a causa di quella ampiezza delle tombe, che vediamo nel Ceramico, si stabilì per legge " che nessuno costruisca un sepolcro che comporti di più di tre giornate lavorative per dieci uomini";e non era permesso abbellirlo con affreschi, né mettervi sopra quelle che chiamano erme, né pronunziare l'elogio del morto se non nei pubblici funerali, né ad opera di chi non fosse designato a tale ufficio per incarico pubblico. Era stato soppresso anche l'affollamento di uomini e di donne, per diminuire le lamentazioni; l'intervento di molta gente, si sa, (accresce) il lutto.