Admeto e Alcesti. 2° Mit. Vat.

Admétus rex Graeciae Alcestam in coniugio petiit, cuius pater edictum proposuérat ut, si quis duas feras sibi dispàres suo currui iungéret, illam in coniugio accepisset. Admétus Apollinem et Hercùlem in auxilium petiit qui ei ad currum leonem et aprum iunxérunt; ita Alcestam in coniugium accepit. Cumque in infìrmitatem Admétus caderet et fatum sibi imminéret, responsum est ab oraculo posse eum adhuc vivere, si esset qui prò eo vellet mori. Sed Alceste, cum cognovisset se moriendo viri sui fata posse producère, sese obtùlit morti. Quam cum extinctam Admétus impatienter doleret, Hercules dum ad tricerberum canem abstrahendum descendéret, ipsam de inferis reductam Admeto reddidit. Admétus quasi (is) quem adire petant metùs dictus est, alce praesumptio dicitur: ergo metus, praesumptionem sperans sibi coniungi, duas feras suo currui subiungit, id est duas virtutes acquirit animi et corpòris, leonem ut virtutem animi, aprum ut virtutem corpòris. Apolllnem et Hercùlem sibi propitiat, id est sapientiam et virtutem.

la traduzione la trovi sul nostro sito cliccando


/versione-latino/admeto-e-alcesti-secondo-mitrografo-vaticano.html

Grazie!