Ού μόνον ώς ἒοικε τό φρόνημα σοβαρόν καί τόν λόγον ύψηλόν εἶχε καί καθαρόν όχλικῆς καί πανούργου βωμολοχίας, άλλα καί προσώπου σύστασις ἃθρυπτος εις γέλωτα καί πρᾳότης πορείας καί καταστολή περιβολῆς πρός ουδέν έκταραττομένη πάθος εν τῷ λέγειν καί πλάσμα φωνῆς άθόρυβον καί ὂσα τοιαῦτα πάντας θαυμαστῶς έξέπληττε. Λοιδορούμενος γοῦν ποτε καί κακῶς άκούων ύπό τίνος τῶν βδελυρῶν καί ακολάστων ὂλην ήμέραν ύπέμεινε σιωπῇ κατ' άγοράν, ἃμα τι τῶν επειγόντων καταπραττόμενος• εσπέρας δ' άπῄει κοσμίως οἳκαδε παρακολουθοῦντος τοῦ ανθρώπου και πάσῃ χρωμενου βλασφημίᾳ πρός αυτόν. Ώς δ' ἒμελλεν είσιέναι σκότους ὂντος ἢδη, προσέταξέ τινι τῶν οίκετῶν φῶς λαβόντι παραπέμψαι και καταστῆσαι πρός τήν οίκίαν τόν ἃνθρωπον.
traduzione letterale fatta da me la trovi
la traduzione la trovi sul nostro sito cliccando
/versione-plutarco/il-temperamento-calmo-e-modesto-di-pericle.html