'() Αίγεύς, ός τῶν Αθηνών έβασίλευεν, τόν υίόν τοϋ Μίνωος, τοϋ τῶν Κρητῶν βασιλέως, έφόνευσεν. Τοϋ δέ Μίνωος εύξαμένου, ό Ζεύς τῇ 'Αττικῄ μεγάλα κακά έπεμψεν. ()ί δή Αθηναίοι τῷ έν Δελφοϊς Οεῷ έχρήσαντο. Ό δέ θεός έκέλευσε δίκας τῷ Μίνῳ τίνειν, άς άν αίτησῃ . '() δέ επτά κούρους και επτά κόρας δι' ετῶν εννέα βοράν τῷ Μινωταύρῳ αιτεί, έως άν εκείνος ζῇ.
"Οτε δέ τό τρίτον ό Μίνως τον δασμόν άπητησεν, ό Θησεύς ό τοϋ Αίγέως άποπλεϊ εις τήν Κρήτην, έλπίζων τους δις επτά σῴσειν. Και τῷ πατρί έλεγεν• «Έάν σῶς οΐκαδε άπονοστήσω, άντί τῶν μελάνων ιστίων, ά νΰν αίρομαι, λευκοϊς χρήσομαι». Έν τῇ Κρήτῃ ό Μινώταυρος, ός ταύρου μέν πρόσωπον, ανδρός δέ σώμα ειχεν, έν λαβυρίντῳ έφυλάττετο. Ό Θησεύς ούν τήν Άριάδνην, τήν τοΰ Μίνωος θυγατέρα, έπεκαλεϊτο. Ή δέ κρύφα αύτῷ μέγαν μίτον έπόριζεν• ό Θησεύς τό τέρας έφόνευε και, τῷ μίτῳ χρώμενος, έκ τοϋ λαβυρίνθου έσῴζετο. Σύν δέ τῇ Αριάδνῃ φεύγων, ύπισχνεϊται αυτήν γυναίκα είς Αθήνας άπάξεσθαι. Άλλ' έν Νάξῳ τῇ νήσῳ αυτήν καθεύδουσαν καταλείπει και είς τήν έαυτοϋ πατρίδα άποπλεϊ. Έπιλανθάνεται δέ τά λευκά ιστία αϊρεσθαι, ό δέ Αίγεύς, τήν ναϋν καταπλέουσαν ορῶν, κατά πέτρας είς τήν θάλατταν εαυτόν κατέρριψεν.
Ti ho tradotto la versione ed ora la trovi sul nostro sito cliccando
/versione-greco/teseo-e-il-minotauro-5.html