Λείπεται δ' ήμΐν ειπείν υπέρ τῆς τοῦ Χαρώνδου τελευτής, καθ' ἢν ΐδιόν τι και παράδοξον αύτῷ συνέβη. Έπι γάρ τήν χώραν έξιών μετά ξιφιδίου διά τούς λῃστάς, και κατά τήν έπάνοδον εκκλησίας συνεστώσης και ταραχῆς έν τοῖς πλήθεσι, προσέστη πολυπραγμόνῶν τά κατά τήν στάσιν. Νενομο-θετηκώς δ' ἦν μηδένα μεθ' ὂπλου έκκλησιάζειν, και έπιλαθόμενος ὂτι τό ξίφος παρέζωσται, παρέδωκεν έχθρόῖς τισιν άφορμήν κατηγορίας. Ων ενός είπόντος "Καταλέλυκας τόν ϊδιον νόμον", "Μά Δι', εΐπεν, "αλλά κύριον ποιήσω"• και σπασάμενος τό ξιφίδιον εαυτόν άπέσφαξεν. 'Ένιοι δέ τῶν συγγραφέων τήν πράξιν ταύτην περιτιθέασι Διοκλεΐ τῷ Συρακοσίων νομοθέτῃ.
ho tradotto la tua versione ed ora la trovi sul nostro sito cliccando
/diodoro-siculo/la-morte-di-caronda.htmlmanca l'ultima riga falla da solo