da kyuuby777 » 31 dic 2013, 15:19
Le versioni di cui avrei bisogno sono queste:
non bisogna temere la morte
Ού χρή δειμαίνειν τον θάνατον δεινόν' γαρ οΰκ έστιν. Ό μήν θάνατος τον των ανθρώπων βίον παύει, άλλα και αί λϋπαι και αί μερψναι τοϋ βίου συν τω θανάτω τελευτήν έχουσι. Δικαίως ούν οί ποιηταΐ και οί φιλόσοφοι λέγουσι θάνατον των λυπών και των κακών ΐαιρόν εϊναι.Πολλάκις λέγεται ή παροιμία τον θάνατον και τον ύπνον άδελφώ είναι· ώσπερ γαρ ό Οπνος τούς της ημέρας πόνους και κόπους, οϋτω καϊ ό θάνατος τάς τοϋ βίου λύπας αναπαύει1 διόπερ ορθώς ό θάνατος ύπνος άίδιος ονομάζεται.Τοις μεν οϋν σοφοϊς και άγαθοϊς καϊ δικαίοις ό θάνατος φοβερός οΰκ εστίν, οί δέ κακοί και πονηροί καϊ άδικοι την τοϋ βίου τελευτήν σφόδρα φοβέονταν μετά τον θάνατον γαρ τήν των αίτιων ζημίαν άναμένουσι.
Tirteo conduce gli spartani alla vittoria
Έν τφ προς τούς Μεσσηνίους πολέμω ό Φοίβος χράει τοϊς Σπαρτιάταις παρά των "Αθηνών στρατηγόν λαμβάνειν οί δ Αθηναίοι παιγνία στρατηγόν' Τυρταΐον τον ποιητήν πέμπουσιν. άρρωστον ανθρωπον και χωλόν.Έν ταϊς μέν πρωταις μάχαις οί Σπαρτιάται ύπό των Μεσσηνίων ήσσάονταΐ' έπειτα δέ αί τοϋ ποιητοΰ ώδαί τόλμαν και άνδρείαν έπιχέουσι καϊ τούς στρατιώτας εις τήν νίκην εϊσάγουσιν. Ό μήν Τυρταίος ού μάχεται., αλλά τούς μαχόμενους παροξύνει διά εμβατηρίων και υποθηκών, ισχυρή φωνή «θυμψ πρός τούς πολεμίους εισβάλλετε και εμμένετε έν τή μάχη, ώ νέοι, μηδέ φυγής αισχρός άρχεσθε μηδέ φόβου, άλλ' άλκιμον έχετε θυμόν καϊ αίρετόν νομίζετε άποϋνήσκειν ανδρείως υπέρ της χώρας μαχόμενοι τφ αϊσχρώς δουλεύειν μετά των οίλων άλόχαιν τε καϊ τέκνων».
L'Egitto
Ή Αίγυπτος νομίζεται ευκαρπο: χώρα είναι διόη ό Νείλος ποταμός θερινής ώρας τάς μέν όχθας αναβαίνει, τους αγρούς κατακλύζει· ούτως έν τή χώρα άφθονος πηλός καταλείπεται δι' οϋ' ή γή ζείδωρος γίγνεται. Δικαίως ούν ό Ηρόδοτος λέγει τήν Αϊγυπτον του Νείλου δώρον. διότι άνευ τοϋ «ηλοΰ τφ κοταμφ φερομένου ή χώρα, αντί* τοϋ πάμπολλους θερισμούς τοις οίκηταϊς παρέχει ν, άκαρπος αν εϊη. Των δέ θερισμών4 μάλιστα φέρει ή Αίγυπτος πύρους τε και κριθάς. Τοϊς της χώρας καρποϊς μήν ού μόνον οί Αιγύπτιοι τρέοονται, άλλά τοϊς πλοίοις κυρών καϊ κριθών αφθονία και εις άλλα ς χώρας φέρεται. Ή γή μέν και ήμερους συκά; και πάπυρον φέρει, οί δ' Αιγύπτιοι πάμπολλα ζφα άνατρέφουσιν τοϊς δέ καμήλοις οί τής Αιγύπτου οίκηταί δια τής ερήμου γής ραδίως πορεύονται και τάς έμπολάς μεταφέρουσιν.
Pisistrato
Ό μέν Πεισίστρατος, κλεινός Αθηναίων πολίτης, εαυτόν1 τραυματίζει και είς τήν άγοράν τήν άμαςαν έλαύνει. "Επειτα τήν έκκλησίαν αθροίζει, και λέγει τοιαύτα" πάσχειν διό τό είναι τοϋ δήμου οίλον Ό δήμος ούν οργίζεται και βουλόμενος τήν ζωήν φυλάσσει ν δημοτικού ανθρώπου, ψηφίζεται τφ Πεισίστρατο» πεντήκοντα* κορυνηφό-ρους, ούτως ονομαζόμενους δια τό τάς κορύνας φέρει ν. Άλλ' ό Πεισίστρατος σύν τοϊς κορυνηφόροις τήν άκρόπολιν4 καταλαμβάνει καϊ τών Αθηνών τύραννος γίγνεται. Ένθα δε ό Πεισίστρατος τών "Αθηναίων άρχει - ώς λέγει Θουκυδίδης ό Ιστοριογράφος - φιλανθρώπως και πράως' οϋτε γάρ τιμάς συνταράσσει, ούτε θεσμούς μεταλλάσσει, άλλά τήν κειμένην* πολιτείαν σψζει. Τοιγαροϋν μετά τήν τοΰ Πεισιστράτου τελευτήν ό δήμος ήσύχως τους υιούς Ιππία ν καϊ Ίππαρ-χον τυράννοι>ς δέχεται.
Grazie mille in anticipo!
