Lucio Vero, imperatore e soldato. Latino

Titolo: Lucio Vero, imperatore e soldato Autore: Frontone Libro: Latino in Laboratorio
Primus ipse in agmine haud saepius equo vehi, quam pedibus fatisci : tam solem torridum facile, quam diem serenum ferre : pulverem confertum pro nebula pati, sudorem in armis, ut in ludicris ; insuper habere; caput apertum soli et imbribus et grandini et nivibus, neque (se) adversus tela munitum praebere : spectandis in campo militibus operam dare, et aegros intervisere : non incuriose per militum contubernia transire, sed forte temere Syrorum munditias introspicere (et) Pannoniorum inscitias. Sero ipse post decisa negotia lava(re) : mensa sobria, victu in castris plebeio : vinum loci, aquam temporis bibere : primam vigiliam facile vigilare, postremam jamdudum expergitus opperiri : labore magis quam otio laetari, otio ad laborem abuti : vacua militaribus tempora civilibus negotiis occupare. In paenuria subita ramis nonnumquam et frondibus pro supellectile usus est, caespitem interdum ut torum incubans. Somnum cepit labore paratum, non silentio quaesitum. Graviora (de)mum perverse facta severe animadvertit, leviora sciens dissimulavit : locum paenitendi reliquit. Nam delicta sua plerique, dum ignorari putant, corrigunt; ubi manifesta sciunt, inpudentia obfirmantur...

Per favore