da MARTAZ » 18 nov 2008, 16:10
Αι κοροι αμα τη ημερα απο της κωμης κατα την ακτην της θαλασσης καταβαινουσιν. Ενταυθα συν χαρα παιζουσιν, θυσιας ταις θεαις θυουσιν, παρα τας εκβολας του Ευρωτα βαδιζουσι και κογχας συλλεγουσιν. Εν μεσημβρια εσθιουσιν, ειτα υπερ της ψαμμης παλιν τη σφαιρα παιζουσιν. Εξαιφνης δε η σφαιρα εις την θαλασσαν εμπιπτει, και αι κοραι μεγαλως κραζουσι και κλαιουσιν. Ουχ εκας της ακτης νεανιας χιμαιρων αγελην βοσκει· τας των κορων οιμωγας ακουει και βοηθειαν προθυμως παρεχει· αυτικα εις τας της θαλασσης δινας καταδυεται και μετα σπουδης νηχεται, την σφαιραν αναλαμβανει και ταις κοραις ανακομιζει. Αι κοραι την του νεανιου σπουδην και τολμαν θαυμαζουσι και εγκωμιαζουσιν ουτως ου μονον την σφαιραν αναλαμβανουσιν, αλλα και την του νεανιου φιλιαν ποριζονται.