Disperazione e morte di Orfeo VERBA MANENT

Verba manet Pagina 100 numero 2

Post carae sponsae letum miser Orpheus numquam bis sponsae fortunam mutare potè; errat solus atque desperatus per loca impervia et continenter cantat. Postea clarus poèta in loca frigida atque longinqua confagit et tandem in Thracia venit: hic, sub gelidis antris flet, lyrà canit et multa prodigio facit: beluas feras mollit atque etiam altas silvae pinos commóvet. Sed Orphéi tristitia non placatur. Olim feminae Thraciae Bacchi effrenatas cerimonias celebranti Bacchus deus vini et vindemiae est etiam Liber appellatur; nam vinum animos liberat curis. Orphèus Bacchum non colet et feminis Thraciis necatur. Clari poétae membra dilaniantur et per agros sparguntur: caput a pelagi undis trahitur et in rìvum Hebrum pemenit: hìc (avv.) Orphei continenter carae Eurydices nomen repétìt.