participio congiunto perfetto da circumvenio rif. al sogg. sottinteso
temporale
infinitiva
causale
principale
infiniti dip. da « statuit »
Igitur bello Numantino ( compl. tempo )Micipsa, /// cum equitum atque peditum auxilia populo Romano mitteret, /// sperans vel ostentando (abl. gerundio ) virtutem vel hostium saevitia facile eum occasurum (esse), /// Iugurtham praefecit Numidis /// quos in Hispaniam mittebat. Sed ea res longe aliter /// ac ratus erat /// evenit. Nam Iugurtha, /// qui erat impigro atque alacri ingenio ( ablat. di qualità), /// ubi naturam Publii Scipionis, /// qui tum Romanis imperator erat, /// et morem hostium cognovit, /// multo labore multaque cura, praeterea modestissime parendo (abl. gerundio) et saepe obviam eundo (abl. gerundio) periculis, in tantam claritudinem brevi pervenit, /// ut nostris vehementer carus, Numantinis maxumo terrori ( doppio dativo) esset.
cum narrativo
participio cong. presente rif. a «Micipsa»
infinitiva
principali
relative
comparativa
temporale
consecutiva
Ac sane, /// quod difficillimum est, /// ut proelio (abl. limitazione) strenuus, ita erat et bonus consilio (abl. limitazione). Igitur imperator omnes fere res asperas per Iugurtham agere, /// in amicitia eum habere, /// magis magisque eum in dies amplecti, ita /// ut eius neque consilium neque inceptum ullum frustra esset. Huc accedebat munificentia animi et ingenii sollertia, /// quibus rebus multos ex Romanis sibi familiari amicitia coniunxerat.
relative
correlative
principali
principali con l'infinito storico
consecutiva
ciao retni
