Quinto anno postquam regnum acceperat Alexander Asiae imperium rapuit. Persae iugum servitutis acceperunt.

Messaggioda typoi » 14 lug 2020, 6:58

Salve, ho bisogno delle traduzioni di queste due versioni entro mercoledì, scusate la lunghezza:

Prima versione (di Livio)
Cn. Marcius, vir nobilis, alios cives Romanos simul virtute et iniquitate in patriam praecessit. Quondam hic pro sua patria Coriolos, urbem Volscorum in Latio, obsederat et propter illustrem victoriam eius cives illum Coriolanum cognominaverant. Sed paulo post Coriolanus asperam litem cum plebeis habuerat et a populo Romano in exilium missus erat. Tunc irae impotens Coriolanus se gessit inimice et hostibus praefuit: cum Volscorum hostilibus copiis in fines Romanos invasit et suae civitatis audaces legiones vicit. Romani quod iam desperabant de suae patriae salute, legatos de pace ad Volscos miserunt, sed frustra pacem petiverunt. Romae omnes iam exitium deflebant. Tum Coriolani mater et uxor cum parvis filiis in castra hostilia clam intraverunt. Illi mater irata dixit: «Vita mea beata fuerat, nam filius fidelis mihi erat. Cum ex Romanis finibus hostium milites moveris, tum vero te bonum fidelemque filium ducam». Tum Coriolanus respondit: «Tantum verba matris, patria, iram meam exstinxerunt». Quare postquam mulieres dimissae erant obsidione Roma solvebatur.

Seconda versione (di Giustino)
Quinto anno postquam regnum acceperat Alexander Asiae imperium rapuit. Persae iugum servitutis acceperunt. Paucis diebus maximam praedam collegit ut eam militibus suis donaret. Expugnavit etiam Persepolim, caput Persici regni, urbem illustrem refertamque hostium victorum spoliis. Interim magnus Graecorum numerus Alexandro occurrerunt et eum oravit ut se ab hostium crudelitate vindicaret. Dareum, Persarum regem, cognati aureis compedibus catenisque vinxerunt, ut victorem Alexandrum sibi conciliarent. Ubi Alexander mortem adpropinquare sensit, milites ad conspectum suum admisit dextramque suam ut oscularent porrexit. Adeo, sicut in hostes, ita et in mortem invictus animus fuit. Sexto die, iam sine voce, anulum digito exemit ac Perdiccae tradidit ut amicorum dissensionem sedaret. His confectis, Alexander, vir supra humanam potentiam magnitudine animi praeditus, decessit. Post mortem corpus eius milites in Ammonis templum condiderunt, ut ipse Alexander iusserat.

Grazie 1000 in anticipo per l'aiuto!
typoi
 
Risposte:

Messaggioda Eragon » 14 lug 2020, 12:52

Nel quinto anno dopo che aveva preso il regno Alessandro prese il potere dell'Asia. I persiani accettarono il gioco della servitù. In pochi giorni raccolse un grandissimo bottino per donarlo ai suoi soldati. Espugnò Persepoli, città capitale del Regno Persico, città illustre e ricca dei bottini dei nemici vinti. Intanto un gran numero di Greci accorsero da Alessandro e lo pregarono di proteggerli dalla crudeltà dei nemici. Imprigionarono Dario, Re dei Persiani, con lacci e catene d'oro per renderselo benevolo. Quando Alessandrò sentì che la morte si avvicinava, accolse i soldati al suo cospetto e offrì la sua mano destra per baciarla. Così come contro i nemici anche contro la morte il suo animo fu invincibile. Nel sesto giorno, già senza voce, (si) tolse l'anello dal dito e lo affidò a Perdicca per placare il dissenso degli amici. Fatte queste cose, Alessandro, uomo sopra l'umana potenza, fornito di nobiltà d'animo, morì. Dopo la morte i soldati seppellirono il suo corpo nel tempio di Annone, come lo stesso Alessandro aveva ordinato.

Eragon

Site Admin
Site Admin
 

Torna a LATINO e GRECO

Copyright © 2007-2024 SkuolaSprint.it di Anna Maria Di Leo P.I.11973461004 | Tutti i diritti riservati - Vietata ogni riproduzione, anche parziale
web-site powered by many open source software and original software by Jan Janikowski 2010-2024 ©.
All trademarks, components, sourcecode and copyrights are owned by their respective owners.

release check: 2024-03-29 01:57:53 - flow version _RPTC_G1.3