Cum Alexander, bellum contra Persas illaturus, Corinthum venisset

[Ospite]

... eoque undique principes Graeciae convenissent gratulantes, ut eum ducem omnis Graeciae salutarent, Diogenes unus, qui forte tum Corinthi erat, minime eum curavit. Alexander philosophum, cuius fama per totam Graeciam vulgata erat, diu frustra exspectavit; denique ad eum ipse venit ut eum agnosceret et invenit apricantem. Qui caput erexit ut venientem cerneret. Comiter eum Alexander salutavit et invitavit ut quod vellet ab eo peteret. At ille: «Hoc unum peto, rex: ut paulum a sole recedas, quia umbra tua mihi obest». Tantam continentiam et pervicaciam admiratus, Alexander exclamavit: «Nisi Alexander essem, Diogenes esse vellem».
Diogene e Alessandro dal libro so tradurre

[giada]

Essendo Alessandro, in procinto di fare guerra ai Persiani, giunse a Corinto[...]“Chiedo solo questo, o re: che ti sposti un po’ dal sole, perché la tua ombra mi da noia”. Ammirando tanta moderazione e fermezza Alessandro esclamò: “Se non fossi Alessandro, vorrei essere Diogene”.[center]la versione completa la trovi qui[/center]