Il risveglio di Socrate

ΣΩ. Τι τηνικαδε αφιξαι, ω Κριτων; η ου πρω ετι εστιν: ΚΡ. Πανυ μεν ουν. ΣΩ. Πηνικα μαλιστα; ΚΡ. Ορθρος βαθυς. ΣΩ. Θαυμαζω οπως ηθελησε σοι ο του δεσμοτηριου φυλαξ υπακουσαι. ΚΡ. Συνηθης ηδη μοι εστιν, ω Σωκρατες, δια το πολλακις δευρο φοιταν, και τικαι ευεργετηται υπ'εμου.

SO. Perché vieni a quest’ora, o Critone? Non è ancor presto? CR. Sì, è ancor presto. SO. E che ora è precisamente ? CR. È l’alba appena.... (CONTINUA)