La pazzia di Odisseo

Ὀ Μενέλαος, τὴν ἀρπαγὴν τὴν τῆς ἐαυτοῦ γυναίκὸς αἱσθόμενος, εἱς Μυκήνας πρὸς τὸν Ἁγαμέμνονa ἦκε καὶ δεῖταi στρατείαν ἑπὶ Τροίαν ἁθροίζειν καὶ τὴν Ἐλλάδα στρατολογεῖν. Ὀ δὲ Μενέλαος, πρὸς ἔκαστον τῶν βασιλέων κήρυκα πέμπων, αὑτοὺς ἁσφαλίζεσθαι παρῄνει, λέγον τὴν τῆς Ἐλλαδος καταφρόνησιν ἵσην καὶ κοινὴν γεγενῆσθαι.

Ὅντων δὲ πολλῶν προθύμων στρατεύεσθαi καὶ πρὸς τὸν Ὁδυσσέα εἱς Ἱθάκην παραγίγνονται. Ὀ δὲ Ὁδυσσεύς, οὑ στρατεύσθαι βουλόμενος, μανίαν προσποιεῖται. Ὀ δὲ Παλαμήδης ὀ τοῦ Ναυπλίου τὴν μανίαν ψευδῆ ἥλεγξε καὶ αὑτῷ προσποιηδαμένῳ μεμνέναι παρηκολούθει.

Τὸν δὲ Τηλέμαχον τὸν τοῦ ὁδυσσέως ἑκ τοῦ τῆς Πηνελόπης κόλπου ἀρπάσας, ὠς κτενῶn ἑξιφούλκει (sguainò la spada). Ὀ δὲ Ὁδυσσεύς, περὶ τοῦ παιδὸς εὑλαβηθείς, ὠμολογησe τὴν προσποίητον μανίαν καὶ ἑστρατεύετo.