Polifemo e Poseidone

«Ό πανούργος έκεῖνος, εἳτε Οὗτις εἳτε Όδυσσεύς ἧν, δίδωσί μοι πίνειν οἶνον φαρμάκῳ κεραννύμενον, ήδύ μέν καί εὒοσμον, έπίβουλον δέ καί ταραχῶδες· ἃπαντα γάρ ευθύς έδόκειμοι περιφέρεσθαι πίνοντι καί τό σπήλαιον αυτό άνεστρέφετο καί ούκέτι ὂλως έν έμαυτοῦ ἧν, τέλος δέ είς ὒπνον κατεσπώμην. Ό δέ άποξύνων τον μοχλόν καί πυρῶν προσέτι έτύφλου με καθεύδοντα καί νῦν τυφλός είμί σοι, ὧ Πόσειδον».

"Quello scaltro, sia che si chiamasse (era) Nessuno, sia Odisseo, mi diede da bere del vino, dolce e odoroso mescolato con una pozione, proditorio e sconvolgente: tutte queste cose infatti era subito deciso a muovere contro di me...(CONTINUA)