Fiere parole di Eumene

Nondum enim statuerat Antigonus conservaret Eumenem necne. Veniebant autem ad Eumenem utrumque genus hominum, et qui propter odium fructum oculis ex eius casu capĕre vellent, et qui propter veterem amicitiam colloqui consolarique cuperent, multi etiam, qui eius formam cognoscere studebant, qualis esset is, quem tam diu tamque valde timuissent, cuius in pernicie positam spem habuissent victoriae.

At Euměnes, cum diutius in vinclis esset, ait Onomarcho, penes quem summa imperii erat custodiae, se mirari, quare iam tertium diem sic teneretur: non enim hoc convenire Antigoni prudentiae, ut sic deuteretur victo, cum illi liceret aut interfici aut missum fieri. Hic cum ferocius Onomarcho loqui videretur, «Quid? Tu - inquit - animo si isto eras, cur non in proelio cecidisti potius quam in potestatem inimici venires?». Huic Eumenes:

«Id non accidit, quod numquam cum fortiore sum congressus: non enim cum quoquam arma contuli, qui mihi non succubuerit. Non enim virtute hostium, sed amicorum perfidia decidi».

Antigono non aveva infatti ancora stabilito se salvare o no Eumene. Giungevano in verità presso Eumene entrambe le tipologie di uomini, sia quelli che per odio avrebbero voluto raccogliere da quella situazione il risultato (la soddisfazione)

nello sguardo, sia coloro che per l'antica amicizia avrebbero desiderato discorrere e consolare, molti ancora, che desideravano conoscere il suo aspetto, di che natura fosse colui, che avevano temuto tanto e a lungo e così tanto, avrebbero voluto che la speranza della vittoria fosse stata posta nella rovina di costui. ...(CONTINUA)

LA TRADUZIONE CONTINUA QUI

Copyright © 2007-2024 SkuolaSprint.it di Anna Maria Di Leo P.I.11973461004 | Tutti i diritti riservati - Vietata ogni riproduzione, anche parziale
web-site powered by many open source software and original software by Jan Janikowski 2010-2024 ©.
All trademarks, components, sourcecode and copyrights are owned by their respective owners.

release check: 2024-03-31 09:28:06