Il prezzo della ricchezza
Nulla enim avaritia sine poena est, quamvis satis sit ipsa inter poenas. O quantum lacrimarum, quantum laborum exigit!
Quam misera est pro desideratis, quam misera pro partis! Adice cotidianas sollicitudines, quae pro modo habendi quemque discruciant. Maiore tormento pecunia possidetur quam quaeritur. Quantum damnis ingemescunt, quae et magna incidunt et videntur maiora. Denique, ut ("sempre che") illis fortuna nihil detrahat, quidquid non adquiritur damnum est. Fortasse dicet quispiam: «At felicem illum homines et divitem vocant et consequi optant quantum ille possidet». Fateor.
Quid ergo? Nulli habent condicionem peiorem quam qui habent et miseriam et invidiam. Utinam qui divitias optaturi essent cum divitibus deliberarent! Utinam qui honores petituri essent deliberarent cum ambitiosis et adeptis summum dignitatis statum!
Profecto vota mutassent. Nemo enim est cui felicitas sua, etiam si cursu venit, satis faciat; queruntur et de consiliis et de processibus suis maluntque semper quae reliquerunt. Itaque hoc tibi philosophia praestabit: numquam te paenitebit tui.
Non c'è infatti nessuna avarizia senza pena, anche se la stessa bastasse tra le pene. O quante lacrime, quante fatiche esige!
Quanto misera è per quelle cose che sono desiderate, quanto misera è per le cose che vengono prodotte! Aggiungi le quotidiane sollecitudini, che tormentano ognuno per il modo di avere. Il denaro è posseduto con un maggior tormento di quanto viene agognato.
Quanto si dolgono per i danni, che incedono sia grandi che sembrano maggiori. Poi, sempre che la fortuna non sottragga nulla a quelli, qualsiasi cosa che non viene acquistata è un danno. ...(CONTINUA)
Le versioni del tuo libro senza doverle cercare?