L'Eneide di Virgilio: La morte di Didone

Surgente die, Dido regina, cum vidit Aeneae classem aequatis velis procedere et sensit portus vacuos, percussit pectus abscinditque comas et flevit.


2. Dido dixit Aeneam, cum illusisset regna Carthaginis, vela ventis dare et irā motă deos oravit ut perfidum punirent.
3. Dido dixit: «Oportet ut Aeneas, bello et armis vexatus, auxilium imploret et videat funera suorum, nec, cum urbem condiderit, vitam beatam agat sed cadat ante diem. Haec oro, hanc vocem extremam fundo».
4. Dido addidit: «Vos, Tyrii, gens mea, exercete Aeneae stirpem odiis et mittite haec munera cineri nostro. Nullus amor nec foedera populis sunto. Exoriare («Sorgi tu»), ultor, ex nostris ossibus». Cum haec dixisset, Annam sororem vocavit.


5. Trepida Dido volvens sanguineam aciem et pallida futura morte, domum irrumpit et, cum altos rogos conscendisset, recludit ensem Dardanium quem Aeneas reliquerat.
6. Ense stricto, Dido incubuit toro et dixit novissima («ultimissime», acc. n. plur. ) verba: «Dulces exuviae, dum fata deusque sinebant, accipite hanc animam meque his solvite curis. Vixi et peregi cursum quem Fortuna mihi dederat: et nunc sub terras veniet magna mei imago».
7. Cum Dido haec ploravisset, ancillae viderunt illam in ferro procumbentem ensem que cruore spumantem sparsasque manus.
8. Didone ferro mortifere vulnerata, lamentis gemituque et femineo ululatu tecta fremunt, resonat aether magnis plangoribus.


9. Anna soror, cum haec audivisset, accurrit et semianimem sororem amplexa est («abbracciò»): Dido animam efflans quaesivit lucem caelo. Luce reperta, Dido gemuit.
10. Tum Iuno omnipotens, miserescens longi doloris et difficilis obitus, Irim demisit Olympo ut resolveret animam luctantem. Cum Dido ab Iride Proserpinae sacrata esset, vita eius in ventos recessit: sic regina animam efflat.

1. Allo spuntar del giorno, la Regina Didone, quando vide la flotta di Enea procedere a vele spianate e avvertì i porti vuoti, percosse il petto e e si tagliò le chiome e pianse.


2. Didone disse che Enea, avendo ingannato i regni di Cartagine, aveva offerto ai venti le vele e mossa dall'ira pregò gli dèi di punire il perfido.


3. Didone disse: "occorrerebbe che Enea, vessato dalla guerra e dalle armi, implorasse aiuto e vedesse i funerali dei suoi, avendo fondato la città, non vivesse beato, ma morisse prima del giorno. Chiedo tali cose, emetto questa voce estrema".
4. Didone aggiunse: "Voi, mia popolazione di Tiro, mantenete in antipatie la stirpe di Enea e donate questi doni alla mia cenere.

I popoli non avranno nessun amore e nessuna alleanza. Sorgi tu, vendicatore, dalle mie ossa". Avendo detto tali parole, invocò la sorella Anna. ...(continua)

LA TRADUZIONE CONTINUA QUI

Copyright © 2007-2025 SkuolaSprint.it di Anna Maria Di Leo P.I.11973461004 | Tutti i diritti riservati - Vietata ogni riproduzione, anche parziale
web-site powered by many open source software and original software by Jan Janikowski 2010-2025 ©.
All trademarks, components, sourcecode and copyrights are owned by their respective owners.

release check: 2025-02-08 08:05:15