La vita beata di Ciparisso si trasforma in tragedia
Paulatim Cyparissus venatus ardore captus est et aves sagittis petere coepit. Postea vulpes apud dumetum apparuit et confestim e oculis evanuit.
Adulescens feram quaerere non destitit: cum sonitum etiam levem audiebat, arcum tendebat. Subito in dumis motum animadvertit, sagittam nervo imposuit ac firme coniecit. Horrendus fremitus auditus est; divinus cervus saucius e dumēto exsiluit. Cyparissus magno dolore affectus est et animal petivit, dum in silvis nympharum voces querulae ac maestae audiuntur.
Tandem cervum apud lacum Cyparissus invenit, sed miserum animal ante iuvenem oculos flexit interiit. Ab Apollo neque misericordiam neque veniam mortis cervi Cyparissus petivit: lugère tantum carum animal cupiebat et maestus inter lacrimas dies noctesque agebat. Apollo autem, misericordia motus, eius dolorem mitigare statuit, sed iuvenis sic deum implorabat: "Unum beneficium peto:
immortalitatem mihi concede, ita in aeternum crimen meum flebo". Tum deus Cyparissi frontem tetigit; repente lacrimae in ore concreverunt, pedes tamquam radices in humum depresserunt et, ubi antea Cyparissus fuerat, ibi alta cupressus crevit. Ab illo die cupressus luctuosum funestumque signum ab omnibus existimata est.
A poco a poco Ciparisso fu conquistato dal desiderio della caccia e iniziò ad aggredire gli uccelli con le frecce.
Poi apparve una volpe presso uno spineto e sparì in fretta dalla vista. L'adolescente non smise di cercare la fiera: quando udiva anche un suono leggero, tendeva l'arco.
Si accorse immediatamente di un movimento tra i cespugli (nei cespugli), mise sopra al muscolo la freccia e la scagliò fermamente....(CONTINUA)
Le versioni del tuo libro senza doverle cercare?