Avidità punita - Esopo versione greco Verso Itaca

Avidità punita
versione greco Esopo traduzione
libro verso Itaca

Aνθρωπος φιλαργυρος ολην την ουσιαν έξαργυρίζεται, από του αργυρίου χρυσοΰν βώλον ποιεί· έπειτα δή εν κρύπτω τόπω κατορύσσει και καθ' ήμέραν έκεΐσε έρχεται και τον θησαυρόν βλέπει. Εργάτης δε τον φιλάργυρον σκοπιάζε έπεί τό κρυπτάδιον έπιγιγνώσκει, ανορύσσει και τον βώλον αναλαμβάνει.

"Οτε ό φιλάργυρος έρχεται και κενόν τον τόπον βλέπει, όδύρεσθαι άρχεται και οίμώζειν. Έν τω μεταξύ χρόνορ όδίτης έπιγίγνεται, πυνθανεται δέ την λύπης αίτίαν και προς τον δύστηνον λέγει· "Μή ούτως όδύρου· ουδέ γάρ, εχων τον χρυσόν, είχες. Λίθον λάμβανε και αντί χρυσού κατόρυσσε νόμιζε ούν έχειν τον θησαυρόν. Ή χρεία γάρ τω φιλαργύρω ϊση εστίν". "Ωσπερ ό μύθος διδάσκει, oτε ή ουσία ούκ ώφέλειαν παρέχει, μάταιόν έστιν.