Il cervo cieco da un occhio

Έλαφος πηρωθείσα τον έτερον των οφθαλμών παρεγένετο εις τινα αιγιαλόν και ενταύθα ενέμετο, τον μεν ολόκληρον προς την γην έχουσα και την των κυνηγών έφοδον παρατηρουμένην τον δεν πεπηρωμένον προς την θάλασσαν.

Ένθεν γαρ ουδ’ ένα υφωράτο κίνδυνον. Και δη τινες παραπλέοντες εκείνον τον τόπον και θεασάμενοι αυτήν κατηυστόχησαν. Και επειδή ελιποψύχει, είπε προς αυτήν. Αλλ’ εγώ αθλία, ήτις την γην επίβουλον φυλαττομένη πολύ χαλεπωτέραν έσχον την θάλασσαν εφ’ ην κατέφυγον. Ούτω πολλάκις παρά την ημετέραν υπόληψιν τα μεν χαλεπά των πραγμάτων δοκούντα είναι ωφέλιμα ευρίσκεται, τα δε σωτήρια νομιζόμενα επισφαλή.

Un cervo che aveva perso un occhio si recò sulla riva del mare e qui brucava, tenendo l'occhio buono dalla parte di terra per vedere se si avvicinasse qualche cacciatore e l'occhio cieco dalla parte del mare da dove non prevedeva pericoli.

Ed ecco invece dei naviganti che, costeggiando di li, lo scorsero e gli tirarono dei dardi, cogliendola in pieno.

"Sono pur disgraziato" diceva tra se la cerva, mentre esalava l'anima "mi guardavo dalle insidie della terra ed ho trovato assai più funesto il mare presso cui mi ero rifugiato" Così molte volte contro le nostre supposizioni, quel che sembrava funesto ci torna utile e quel che credevamo salutare ci è dannoso.