La cornacchia ladra

Απο στεγης κορωνη βλεπει εις αυλην οικιας, απου αι θεραπαιναι τας περιστερς τρεφουσι κριθη αυτικα η κορωνη την των περιστερων τροφην εσθιει βουλεται και απατη μηκανην ευρισχεται λευκοι γαρ βαφη τα εαυτης πτερα και εγρυπττεται εν ταις περιστεραις. Κρονον αι μεν θεραπαιναι διαλεγονται παρα τη θυρα η δε κορωνη μετα των περιστερων βασκεται εν τη αυλη ανευ ανιων.

Οτε μεντοι αι περιστεραι επιχειρουσιν απελαυνειν αυτην η κορωνη δη κροζει. Αι δε θεραπαιναι πλησιαζουσι ταις ορνισι και αυτων τις λεγει "Ευ γιγνωσκεις μεν ω κορωνη την τεχνην του χρωματιζειν τα πτερα υυν παυου της απατης μηκετι κλεπτε την τροφην των ημετερον περιστερων". Και ταυτα λεγων βακτηρια την κορωνην παιει και εκβαλλει.

Una cornacchia volge lo sguardo da un tetto verso un cortile di una casa dove le serve nutrono le colombe con dell'orzo.

La cornacchia vuole mangiare subito il cibo delle colombe e pensa un piano con un inganno: con una tinta infatti, tintura rende bianche le proprie penne e si nasconde tra le colombe.

Per un certo tempo le serve conversano accanto alla porta mentre la cornacchia mangia insieme alle colombe nel cortile senza noie. Quando, poi, le colombe si accingono a scacciarla, la cornacchia gracida.

Allora, le serve si avvicinano agli uccelli e una di loro dice: "Conosci bene, o cornacchia, l'arte di colorare le penne ma ora cessa l'inganno; non rubare più il cibo delle nostre colombe". E mentre dice queste cose con un bastone colpisce e scaccia la cornacchia.