La pulce e l'uomo

Ψύλλα την τοϋ άνθρωπου πέζαν δάκνει και λύπην παρέχει· ό δέ άνθρωπος την ψύλλαν συλλαμβάνει και λέγει «Τί το αίμα καταπίνεις και κατ­αναλίσκεις με;». Ή δέ ψύλλα δακρύει και αποκρίνεται «Ω άνθρωπε, σωζέ με μή κτεΐνε μικρά ψύλλα ειμί, μικράν βλάβην και λύπην τοις άνθρώποις παρέχω». Ό δέ άνθρωπος οργίζεται και αμείβεται «Μή μάτην εύχου, ώ μικρά ψύλλα, ή βλάβη και ή λύπη εϊτε μικρά εϊτε μακρά, άει στυγερά έστι και δει άει τον κακεργετην κολάζειν». "Επειτα ό άνθρωπος λαμβάνει την ψύλλαν και τοις δακτύλοις θλίβει και κτείνει.

Una volta una pulce recava dolore e affanno ad un uomo: questo afferra la pulce e dice: "Perchè mai divori le mie membra e a vuoto mi consumi?" Questa piange e dice: "O uomo, ti supplico, abbi pietà di me e risparmia la mia vita, infatti io sono un piccolo animale e procuro un piccolo danno e fastidio agli uomini". E l'uomo si irrita e risponde di rimando"o piccolo animale non supplicarmi invano il danno o il fastidio sia grande che piccolo è sempre odioso e bisogna sempre punire il malfattore.

In seguito l'uomo lascia la pulce e con le dita schiaccia la pulce e la uccide.