Le rane e l'asino

Ονος ξυλων γομον εφερε και λιμνην διεβαινεν, αλλ' εξαπινης ωλισθανε και κατεπιπτειν. Επει ουκ εδυνατο ανιεσθαι, ωδυρετο και εστενεν. Οι δ'εν τη λιμνη βατραχοι των του ονου στεναγμων ηκουον και συνετρεχον· οτε δε την του ανου συμφοραν ησθανοντο, εσκωπτον και εμεμφοντο· "Ω δειλαιον ζωον, συ μεν ολιγον χρονον εν τη υγρω και τω πηλω της λιμνης μενεις, ημεις δε τον ολον βιον δευρο διατριβομεν". Ο μυθος αποφαινει οτι ουτως εν τοις ανθρωποις οι μεν επι μικροις πονοις οδυρονται, οι δε χαλεπαι και μακραι συμφοραι υποφερουσιν.