Tremenda vendetta ...

Άετός λαγωόν διώκει· ό δε ούκ ἒχει τούς τήν βοήθειαν φέρειν δυναμένους, άλλα έξαίφνης κάνθαρον βλέπει καί αυτόν ίκετεύει.

Ό δε κάνθαρος παραθαρσύνει τόν λαγωόν καί λίσσεται τόν άετόν μή έσθίειν αύτόν. Ό δέ θαυμάζεται τόν κάνθαρον μικρόν καί τόν λαγωόν έσθίει. Απ’ εκείνου χρόνου ό κάνθαρος μιμνήσκεται τῆς κακίας καί τῆς ύπερηφανίας τοῦ άετοῦ καί παρατηρέει τάς καλιάς αύτοῦ καί, ὂτε ό άετός τίκτει, κυλίνδει τά ῴά καί κατάγνυσι.

Τέλος δέ ό άετός έπί τόν Κρονίδην καταφεύγει (έστι δέ τοῦ Κρονίδου ίερόν τό ὂρνεον) καί αύτῷ λέγει παρέχειν τόπον πρός νεοττοποιΐαν. Ό μέν Κρονίδης έν τοῖς έαυτοῦ κόλποις τίκτειν αύτῷ έπιτρέπει, ό δέ κάνθαρος κόπρου σφαίραν πράσσει καί άναπέτεται καί αύτήν είς τούς τοῦ Κρονίδου κόλπους καθίησι.

Ό δέ Κρονίδης άποσείεσθαι τήν κόπρον βούλεται καί διανίσταται, οὒτως τά ῴά άπορρίπτει. Απ’ έκείνου χρόνου λέγουσιν, ὂτε οί κάνθαροι γίγνονται, μή νεοττεύειν τούς άετούς.

Un aquila insegue una lepre;

quella non ha chi era in grado di portare aiuto, ma all’improvviso vede uno scarabeo e lo supplica. Lo scarabeo incoraggia la lepre e chiede pregando l’aquila di non mangiarla.

Quella si meraviglia del piccolo scarabeo e mangia la lepre. Da quel tempo lo scarabeo si ricorda della cattiveria e dell’arroganza dell’aquila e spia i suoi nidi, quando l’aquila genera, fa cadere le uova e si rompono.

Infine l’aquila si rifuggia presso Cronide...(continua)