da Ospite » 17 giu 2020, 13:05
Quidam pater familias, cum mortem occubiturus esset et nullam rem nisi admodum parvam vineam possideret, quam filiis relicturus erat, liberos ad se convocavit et sic iis dixit: “Ex hac vita iam migraturus sum, filii mei; mors enim adventat, nec multum tardabit. Cum bonam vitam egissem, tamen mihi perpaucae divitiae sunt, sed nunc inopinatam rem vobis revelabo. In vinea magnae divitiae conditae sunt, quas post meam mortem diligenter quaeretis ut invenire possitis”. Pronuntiatis his verbis, decessit. Tum filii, patris funere facto, ad vineam venerunt; terram in eam altius effodientes, invertere coeperunt ut thesaurum invenirent. Cum quidem laboriose ac sedule laboravissent, nullas divitias invenerunt. Defessi, intermissuri erant, cum, ob patris verborum memoriam, operam perficere statuerunt. Itaque vinea, diligenter subacta, uberrimos fructus produxit. Ex hoc evenit ut (= che seguito dall’indicativo) filiis paternae divitiae manifestae essent: nam, labor atque industria maximae divitiae sunt.