Quando il destino è beffardo

Κωνωφ προς λεοντα ελθων ειπεν· « Ουτε φοβουμαι σε, ουτε δυνατωτερος μου ει· ει δε μη, τις σοι εστιν η δυναμις; Οτι ξυεις τοις ονυξι, και δακνεις τοις οδουσι; Τουτο και γυνη τω ανδρι μαχομενη ποιει. Εγω δε λιαν υπαρχω σου ισχυροτερος· ει δε θελεις, ελθωμεν και εις πολεμον». Και σαλπισας ο κωνωφ ενεπηγετο, δακνων τα περι τας ρινας αυτου ατριχα προσωπα. Ο δε λεων τοις ιδιοις ονυξι κατελυεν εαυτον, εως απηυδησεν. Ο κωνωψ δε, νικησας τον λεοντα και σαλπισας και επινικιον ασας, επτετο, και αραχνης δεσμω εμπλακεις, εσθιομενος απωδυρετο, πως μεγιστοις πολεμων υπο ευτελους ζωου, της αραχνης, διεφθαρη.