da filippovolpi94 » 25 ago 2011, 11:32
Ciao a tutti ... mi servirebbero delle versioni di Greco del libro Gymnason 2 :
- Inizio delle ostilità tra Creso e Ciro
Κροισος επειδη συν τω στρατω αφικετο εκ της Καππαδοκιας ες την Πτεριαν καλουμενην, ενταυθα εστρατοπεδευετο φθειρων των Συριων τους κληρους· και ειλε μεν των Πτεριων την πολιν και ηνδραποδισατο, ειλε δε τας περιοικιδας αυτης πασας, Συριους τε ουδεν οντας αιτιους αναστατους εποιησε. Κυρος δε αγειρας τον εαυτου στρατον και παραλαβων τους μεταξυ οικουντας παντας ηναντι,ουτο Κροισω. Πριν δε εξελαυνειν ορμησαι τον στρατον, πεμψας κηρυκας ες τους Ιωνας επειρατο αυτους απο Κροισου απαλλασσειν. Ιωνες μεν τοινυν ουκ επειθοντο· Κυρος δε ως αφικετο και αντεστρατοπεδευσατο Κροισω, ενταυθα εν τη Πτερια χωρα επειρωντο αλληλων. Μαχης δε καρτερας γενομενης και πεσοντων αμφοτερων πολλων, τελος ουδετεροι νικησαντες, νυκτος επελθουσης, επαυσαντο μαχομενοι.
- Parla la Virtù
Εγω δε συνειμι μεν θεοις, συνειμι δε ανθρωποις τοις αγαθοις· εργον δε καλον ουτε θειον ουτ' ανθρωπινον χωρις εμου ουποτε εγενετο. Τιμωμαι δε μαλιστα παντων και παρα θεοις και παρ' ανθρωποις, αγαπητη μεν συνεργος ουσα τεχνιταις, πιστη δε φυλαξ οικων δεσποταις, ευμενης δε παραστατις οικεταις, αγαθη δε συλληπτρια των εν ειρηνη πονων, βεβαια δε των εν πολεμω συμμαχος εργων, αριστη δη φιλιας κοινωνος. Εστι δε τοις μεν εμοις φιλοις ηδεια μεν και απραγμων σιτων και ποτων απολαυσις· και οι μεν νεοι τοις των πρεσβυτερων επαινοις χαιρουσιν, οι δε γεραιτεροι ταις των νεων τιμαις αγαλλονται, και ηδεως μεν των παλαιων πραξεων μιμνησκουσιν. Οταν δε ελθη το του βιου τελος, ου μετα ληθης ατιμοι εισιν, αλλα μετα μνημης τον αει χρονον υμνουμενοι θαλλουσιν.
- La Grecia dopo le guerre persiane
Η Ξερξου του Περσων βασιλεως επι την Ελλαδα στρατεια δια το μεγεθος των δυναμεων τον μεγιστον ενεποιησε φοβον τοις Ελλησιν. Του δε πολεμου παρα την προσδοκιαν το τελος λαβοντος, ου μονον των κινδυνων απελυθησαν οι την Ελλαδα κατοικουντες, αλλα και δοξαν μεγαλην κατεκτησαντο, και τοσαυτης ευποριας επληρωθη πασα πολις Ελληνις, ωστε παντας θαυμασαι την ες τουναντιον μεταβολην. Απο γαρ τουτων των χρονων επι ετη τριακοντα πολλην επιδοσιν ελαβεν η Ελλας προς ευδαιμονιαν. Εν τουτοις γαρ τοις χρονοις αι τε τεχναι δια την ευποριαν ηυξηθησαν, και τοτε μεγιστοι τεχνιται εγενηθησαν, ων εστι Φειδιας ο αγαλματοποιος. Ομοιως δε και τα κατα την παιδειαν επι πολυ προυβαινε, και η φιλοσοφια προετιμηθη και η ρητορικη τεχνη παρα πασι μεν τοις Ελλησι, μαλιστα δε τοις Αθηναιοις.
- Onestà di Fabrizio
Μετα ταυτα του Φαβρικιου την αρχην παραλαβοντος, ηκεν ανηρ εις το στρατοπεδον προς αυτον, επιστολην κομιζων ην εγεγραφει ο του βασιλεως ιατρος, επαγγελλομενος φαρμακοις αναιρησειν τον Πυρρον, ει χαρις αυτω παρ' εκεινων ομολογηθειη λυσαντι τον πολεμον ακινδυνως. Ο δε Φαβρικιος δυσχερανας προς την αδικιαν του ανθρωπου, και ομονουν τον συναρχοντα ποιησαμενος, επεμψε γραμματα προς τον Πυρρον κατα ταχος, φυλαττεσθαι την επιβουλην κελευων. Ειχε δ' ουτως η επιστολη· «Γαιος Φαβρικιος και Κοιντος Αιμιλιος υπατοι Ρωμαιων Πυρρω βασιλει χαιρειν. Ουτε φιλων ευτυχης εοικας ειναι κριτης ουτε πολεμιων. Γνοση δε, την πεμφθεισαν ημιν επιστολην αναγνους, οτι χρηστοις και δικαιοις ανδρασι πολεμεις, αδικοις δε και κακοις πιστευεις. Ουδε γαρ ταυτα ση χαριτι μηνυομεν, αλλ' οπως μη το σον παθος ημιν διαβολην ενεγκη και δολω δοξωμεν, ως αρετη μη δυνατοι οντες, κατεργασασθαι τον πολεμον».
Grazie mille anticipatamente :D