Αντίοχος ο στρατεύσας δεύτερον επί Πάρθους, εν τινι κυνηγεσίω και διωγμω
των φίλων και θεραπόντων αποπλανηθείς, εις έπαυλιν πενήτων ανθρώπων
αγνοούμενος εισήλθε και παρά το δειπνον εμβαλών λόγον περί του βασιλέως
ήκουσεν, ότι ταλλα χρηστός εστιν, φίλοις δε μοχθηροις επιτρέπων τά πλειστα
παρορα και πολλάκις αμελει των αναγκαίων διά το λίαν φιλόθηρος είναι. Τότε μέν
ουν εσιώπησεν άμα δε ημέρα των δορυφόρων παραγενομένων επί την έπαυλιν
φανερός γενόμενος, προσφερομένης της πορφύρας αυτω και του διαδήματος,
"αλλ΄αφ ης", είπεν, «ημέρας υμας ανείληφα, πρωτον εχθές αληθινων λόγων ήκουσα
περί εμαυτου
sul nostro sito clicca:
/versione-plutarco/il-re-antioco-parlando-con-dei-poveri-campagnoli-scopre-i-suoi-errori.html