Un’anima grande può dimorare anche in un corpo fragile
Claranum condiscipulum meum vidi post multos annos: non senem, ut exspectas me dicere, sed mehercules viridem animo ac vigentem et cum corpusculo suo colluctantem. Inique enim se natura gessit et talem animum male collocavit; aut fortasse voluit hoc ipsum nobis ostendere: posse ingenium fortissimum ac beatissimum sub qualibet cute latēre. Ille vicit tamen omnia impedimenta et, a contemptu sui , ad cetera contemnenda venit. Errare mihi visus est poeta qui dixit : “Gratior est pulchro veniens e corpore virtus”. Non enim ullo honestamento eget virtus: ipsa magnum sui decus est et corpus suum consecrat. Potest ex casa vir magnus exire, potest etiam ex deformi humilique corpusculo [exire] formosus animus ac magnus. Itaque quosdam mihi videtur natura generare, ut approbet virtutem omni loco nasci. Claranus mihi videtur in exemplar editus, ut scire possemus non deformitate corporis foedari animum, sed pulchritudine animi corpus ornari. (Seneca)
LA TRADUZIONE LA TROVI SUL NOSTRO SITO CLICCANDO
/versione-seneca/unanima-grande-puo-dimorare-anche-in-un-corpo-fragile.html