Οί λαγῳ ποτε συνήρξοντο και τόν βίον εαυτῶν άπεκλαίοντο• σφόδρα γάρ κατεγιγνωσκον τήν δειλίαν έαυτῶν' καί• " Αβίωτος έστιν ημῶν ό βίος και δειλίας πλεως" εφασαν "ημείς γαρ ύπ' ανθρώπων και αετῶν και ἃλλων παντοδαπῶν ζῴων άναλισκόμεθα. Πρέπει οὗν ήμῖν άποθνησκειν ἃπαξ και ούκέτι τρέμειν διʹ ὂλου τοῦ βίου". Οί αυτοί οὗν έπι κρημνόν παρεγίγνοντο• τῷ αύτῷ κρημνῳ ύπέκειτο λίμνη και έν τῇ λίμνῃ τόν βίον ἢσυχοι διῆγον βάτραχοι. Οί λαγῳ οὗν εις τήν λίμνην καταπίπτειν έβούλοντο• ὂτε οί έπι ταῖς ὂχθαις τῆς λίμνης βάτραχοι ἢκουον τῆς ποδοψοφίας αυτῶν, εαυτούς εις τά βάθη τῆς λίμνης έδίδοσαν έκ τοῦ φόβου• λαγώς οὗν, σοφός και εμπειρίας πλέως δι* ήλικίαν, πρός τούς έτερους έφη• Ίστασθε, ὧφίλοι• ουκέτ' άναγκαῖόν έστιν ημᾶς άποθνησκειν• ού γάρ μόνοι τῶν ζῳων ἃτολμοι έσμεν έπεί έοτι και άλλα ξιοα δειλότερα ημών". Οὒτω και τοις άνθρώποις αί τῶν άλλων συμφοραί τῶν ιδίων λυπῶν παραμυθίαι γίγνονται
ho tradotto personalmente la tua versione ed ora la trovi sul nostro sito cliccando
/versioni-esopo/le-lepri-e-le-rane.html