una sosta imposta dalla necessità di difendersi

Τετάρτη δ' ἡμέρᾳ οἱ Ἕλληνες καταβαίνουσιν εἰς τὸ πεδίον. Ἐπεὶ δὲ κατελάμβανεν αυτους το σαφέρνης σὺν τῇ δυνάμει, ἡ ἀνάγκη διδάσκει αὐτοὺς κατασκηνοῦν οὐ Γωνerbίο) πρώτον κύριον κώμην καὶ μὴ πορεύεσθαι ἔτι μαχομένους πολλοὶ γὰρ ἦσαν οἱ ἀπόμαχοι, οι τε τετραμένοι καὶ οἱ ἐκείνους φέροντες καὶ οἱ φέροντες τὰ ὅπλα των φερόντων τοὺς ἑταίρους, Ἐπεὶ δὲ οἱ Ἕλληνες κατεσκήνουν καὶ οἱ βάρβαροι, πρὸς τὴν κώμην πλησιάζοντες, ἐπεχείρουν ἀκροβολίζεσθαι πρὸς αὐτούς, πολύ περιἦσαν οἱ Ἕλληνες· πολὺ γὰρ διέφερεν αὐτοὺς ἀλέξει σθαι ἐκ χώρας ὁρμώντας ἢ μάχεσθαι πορευομένους τοῖς πολεμίοις ἐπιοῦσι ("contro nemici che incalzavano"). Ηνίκα δ᾽ ἦν ἤδη δείλη, ώρα ἦν ("era l'ora...") τοῖς πολεμίοις απέρχεσθαι· οἱ βάρ βαροι γὰρ οὔποτε μεῖον ἑξήκοντα σταδίων ἀπεστρατοπεδεύοντο τοῦ Ἑλληνικοῦ στρατεύματος, φοβούμενοι μὴ τῆς νυκτὸς οἱ Ἕλληνες ἐπιτιθώνται αὐτοῖς.