da Anininina » 13 set 2018, 8:32
Cum Caesar legem tulisset perniciosam, Cato unus, ceteris territis, ei obsistere ausus est, quamvis amici ut prudens esset nec consuli obtrectaret persuadere ex conarentur. Sed Cato, affirmans suum morem non esse potentibus blandiri nec improbis favere, negavit se plaudere legibus rei publicae insidiantibus posse. Tum iratus ex Caesar Catonem extrahi curia et in vincula rapi iussit; at ille nihil de libertate linguae remisit, sed in ipsa ad carcerem via de Iege disputavit, civesque commonebat ut viris talia molientibus adversarentur. Catonem commiserabantur patres, quorum unus rogatus a Caesare cur, nondum dimisso senatu, discederet: «Malo» - inquit - «esse cum Catone in carcere quam tecum in curia: ille enim rei publicae consulit, tu eius libertati insidiaris». Exspectabat Caesar eum ad humiles preces se demittere; quod ubi frustra se sperare intellexit, pudore victus, quendam misit qui Catonem liberaret.
Versione di latino
Libro sermo et humanitas 2
Titolo Cesare e Catone
Pagina 513 n 1
- Allegati
-
-