Una vita da... persiano

Artaxerses rex Themistoclis animi magnitudine stupens cupiensque talem virum sibi conciliari, veniam dedit.

Ille omne illud tempus litteris sermonique Persarum se dedidit: illis adeo eruditus est, ut commode apud regem verba faceret et superaret illos quoque principes qui de Perside erant. Hic, postquam multa regi promiserat et consilia dederat ut Graeciam bello tandem opprimeret, magnis muneribus ab Artaxerse receptis in Asiam denuo contendit et domicilium Magnesiae sibi constituit.

Namque hanc urbem ei rex donaverat, his quidem verbis, ut ei panem praebēret, Lampsacum autem, ut vinum sumeret, deinde Myunta (“Miunta”, città della Caria), ut obsonium haberet. Huius ad nostram memoriam monumenta mansērunt duo (“due”, nom. n. ): sepulchrum prope oppidum, in quo est sepultus, statua in foro Magnesiae.

Thucydides memoriae prodidit ossa eius in Attica ab amicis clam esse sepulta: nam legibus non concedebatur ut domi sepeliretur qui erat damnatus (regge il gen. ) proditionis.

Il re Artaserse stupendosi della grandezza d'animo di Temistocle e desiderando che tale uomo si conciliasse con lui, concesse il perdono. Quello s'impegnò per tutto quel tempo alle lettere e al discorso (linguaggio) dei persiani: si erudì a tali cose a tal punto, da parlare agevolmente presso il re e superare anche quelli più ragguardevoli che erano della Persia.

LA TRADUZIONE CONTINUA QUI